1979 is het jaar waarin Daniël begon met het bijhouden van zijn dagboeken die hij ‘schriften’ noemde.
Daniël’s dagboeken zijn geen dagboeken in de klassieke betekenis van het woord.
Hij hield ze niet elke dag bij. Dit wil zeggen: soms wel, soms niet.
Zijn dagboeken zijn meer een soort logboeken.
Hij noteerde minutieus het verloop van zijn experimenten en ideeën.
Wat hem apart of belangrijk leek, wat hij verder wilde onderzoeken of uitproberen, belandde in zijn dagboeken: een experiment, een proef m.b.t. een voordracht voor het KAGM, een ontwerp voor wat hij zijn ‘eigenaardige machientjes’ vond, een ontmoeting met een klasgenoot van nog vroegere tijden, diverse krantenartikels over even zozeer diverse onderwerpen. Alles werd nauwgezet in een telegramachtige stijl genoteerd, in een taal die niet altijd voldeed aan de regels van spelling en grammatica.
Niet de spelling of grammatica waren belangrijk voor Daniël, wel de verwondering over en de interesse voor alles wat op zijn weg kwam. Alles werd gelezen, uitgeprobeerd, verbeterd of uitgevonden. Misschien waren spelling en grammatica wel de enige onderwerpen die hem niet interesseerden.
Naar het einde van het jaar 1979 begint zijn schrijfstijl vlotter te worden. Misschien was het nodig om een beetje ‘in te komen’?
1979 was in ieder geval het jaar waarin Daniël vooral aandacht had voor de volgende interesses:
Microscopie, chemie, fysica, diverse insecten, Kirlianfotografie, kunst en kunstenaars, klasgenoten, groenten kweken en compost, de Steen Der Wijzen, Lampo, Simon Vinkenoog en astrologie.
Het was ook het jaar waarin Daniël begon met het bouwen van zijn ‘eigenaardige machientjes’.
Wie zich afvraagt of hij dan geen interesse betoonde voor zijn medemens, kan ik geruststellen. Iedereen die al dan niet als klant of als bekende de kelder in Wilrijk of het atelier in Antwerpen betrad, kreeg altijd zijn gehele aandacht en een luisterend oor terwijl de huishoud – en andere toestellen van de klant in kwestie deskundig hersteld werden.
Daniël’s dagboeken zijn geen dagboeken in de klassieke betekenis van het woord.
Hij hield ze niet elke dag bij. Dit wil zeggen: soms wel, soms niet.
Zijn dagboeken zijn meer een soort logboeken.
Hij noteerde minutieus het verloop van zijn experimenten en ideeën.
Wat hem apart of belangrijk leek, wat hij verder wilde onderzoeken of uitproberen, belandde in zijn dagboeken: een experiment, een proef m.b.t. een voordracht voor het KAGM, een ontwerp voor wat hij zijn ‘eigenaardige machientjes’ vond, een ontmoeting met een klasgenoot van nog vroegere tijden, diverse krantenartikels over even zozeer diverse onderwerpen. Alles werd nauwgezet in een telegramachtige stijl genoteerd, in een taal die niet altijd voldeed aan de regels van spelling en grammatica.
Niet de spelling of grammatica waren belangrijk voor Daniël, wel de verwondering over en de interesse voor alles wat op zijn weg kwam. Alles werd gelezen, uitgeprobeerd, verbeterd of uitgevonden. Misschien waren spelling en grammatica wel de enige onderwerpen die hem niet interesseerden.
Naar het einde van het jaar 1979 begint zijn schrijfstijl vlotter te worden. Misschien was het nodig om een beetje ‘in te komen’?
1979 was in ieder geval het jaar waarin Daniël vooral aandacht had voor de volgende interesses:
Microscopie, chemie, fysica, diverse insecten, Kirlianfotografie, kunst en kunstenaars, klasgenoten, groenten kweken en compost, de Steen Der Wijzen, Lampo, Simon Vinkenoog en astrologie.
Het was ook het jaar waarin Daniël begon met het bouwen van zijn ‘eigenaardige machientjes’.
Wie zich afvraagt of hij dan geen interesse betoonde voor zijn medemens, kan ik geruststellen. Iedereen die al dan niet als klant of als bekende de kelder in Wilrijk of het atelier in Antwerpen betrad, kreeg altijd zijn gehele aandacht en een luisterend oor terwijl de huishoud – en andere toestellen van de klant in kwestie deskundig hersteld werden.
RSS Feed